ระเริงไฟ

ก็ในเมื่อไฟมันร้อน… ไฉนจึงอยากใกล้ไฟ
ก็ในเมื่อไฟมันแผดเผา… ไฉนจึงหลงระเริงในไฟ!
….ไฟนั้นเต็มไปด้วยสีสัน แต่ก็ให้ความร้อนที่แสนรุนแรง
และความรักก็เปรียบเสมือนไฟ
ที่   “เพียรรำไพ” จะไม่หลงระเริงกับมันอีกแล้ว…
เพราะเธอถูกเผาจนไหม้เกรียม…จนแทบจะไม่เหลือส่วนดีอีกเลย…!
แต่สำหรับเขา “หะริศ” ความรักที่เปรียบประดุจไฟ
ของเขานั้นเพิ่งจะเริ่มต้น
แต่ทว่าเป็นรักที่หนักแน่น มั่นคง และพร้อมที่จะตั้งหลักมั่นกับเธอ
ความรัก บางครั้งก็ผ่านเข้ามาอย่างบางเบาดุจขนนก
มิได้หนักแน่นปานขุนเขา
แต่เมื่อกว่าจะรู้ตัว มันก็ตรึงแน่นอยู่เต็มหัวใจเสียแล้ว…
ความรักของหะริศที่เข้ามาโลมไล้เธออย่างแผ่วเบา
จนกลายเป็นรักที่หนักแน่นมั่นคง มิใช่เธอไม่พร้อมจะเริ่มต้นกับเขา
แต่ทว่าเมื่อเขามาพบกับเธอนั้น
เขามาพร้อมกับพันธนาการของผู้หญิงอีกคน!