“สมมุติว่าดิฉันเห็นใจคุณกลาง ตกลงปลงใจที่จะให้ความรัก ความปรารถนาของเรา
สำเร็จลุล่วงไป คุณกลางคิดว่าเราจะทำกันได้อย่างไรคะ โดยที่การกระทำนั้นถูกใจเรา
ทั้งสองฝ่าย หย่าคุณแหววแล้วมาแต่งงานเงียบๆ กับทองสร้อยอย่างนั้นหรือคะ
ดิฉันยอมไม่ได้แน่ คุณธรรมยังค้ำคออยู่ โดยเฉพาะถ้าทำอย่างนั้นก็เท่ากับเราทั้งสอง
ได้ร่วมมือกันประหารชีวิตผู้หญิงดีๆ … ดิฉันยอมไม่ได้… แล้วฐานะของทองสร้อยล่ะคะ
เมียน้อยคุณ หรือนัยหนึ่ง นางบำเรอ หรือ เบ้าหลอมทายาทของคุณกลาง…”
“ความรักย่อมอยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง อยู่เหนือเหตุผล เหนือศีลธรรมจรรยา
เหนือความถูกต้อง แต่สิ่งที่คุณกลางคิดจะกระทำ…มันเป็นเพียงการสมสู่
ประสาสัตว์โลกที่ยังตัดกามรสไม่ขาดจากตัวผู้เท่านั้น แต่ความรักเป็นอีกอย่างหนึ่งต่างหาก”
“ดวงของสร้อยสมพงศ์กับผู้ชายที่เขามีภรรยาแล้ว หรือไม่ก็พ่อม่ายเมียตาย
แล้วใจเรามันก็แปลก ชอบไอ้ที่เขามีเจ้าของแล้วเสียด้วยซี”
นางสาวทองสร้อย พงษ์เดชา รู้ตัวดีว่า “ดวง” ของเธอเป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่เธอ
ก็สามารถเอาชนะ “ดวง” ของเธอได้เช่นกัน โดยเลือก “ความถูกต้อง” เป็น “ธงหลัก”
แห่งชีวิต